SARI GÜL

ne zamandır sevmiyorum seni? seviyorum da , seni sevmeyi mi hatırlamıyorum ya da o kadar çok sevdim ki artık içimde yayıldı mı her bir hücreme ve artık dillendirmeye, yürekte aydınlatmaya gerek mi kalmadı? ama bu gün sevdiklerime en sevdiklerime gül alırken gördüm seni, hatırladım, utandım, sonra elime aldım, dokundum, sen masumane sarı gül, fark edilemeyen, fark edenlerin içine yumuşacık yayılan iddiasız sarı gül. işte yine elimdesin, yüreğimdesin ve sevdiklerime gidiyorsun benimle, biliyor musun ben onlara ilk kez gül götürüyorum ve biliyor musun onların bana en son verdikleri de sendin.

seni sevmeyi unutsam da ilk kez bir başıma yapacağım yolculukta yanımda sen olacaksın.....

SÖYLE...

Unuttuklarımı söyle... 
Yolumu kaybediyorum, dönüşleri söyle
Karnımdan bicaklanmisim, kanım çekiliyor, duruşları söyle. 

Ödüm patlıyor yasamaya , unuttuklarımı soyle.....

HAYATIMA DEĞENLER

Hayatıma değenler

Gelip gidenler

Varsaydıklarım

Yok sayıp unutamadıklarım

Gerçekten unuttuklarım

Görmeden geçtiklerim

Görmeden geçenler

Şimdi neredesiniz?

Ben nerdeyim ve kaç kişi olmak için hayata ilk adımı atmıştım?  

Kendimi yavaşlamış hissederken kaç kişi kaldım?

Çok muyum az mı?

İsimleri telefon rehberimde kayıtlılar

Gönlümde kayıtlılar

Nüfusumda kayıtlılar

Bende mi?

Affetmeyip beynimde tuttuğum sizler sayesinde öldü,  seven, koruyan, kollayan beyin hücrelerim.

Sizler sayesinde heyacandan iki kat atan kalbim yavaşladı, dolaşmaz oldu her bir hücremde. Öyle tembelleşti ki, bazen akciğerime yıkanmaya gelmeye üşendi. Ve öyle kirlendi ki dokularım,  istediğim kadar çıkarsam da bedenimi havalandırmaya  güneşe, kurtulamadı tozundan dumanından.

Görünce sizleri yüzümde doğan güneş ve çağıl çağıl ırmakların bağrımda aktığı duygularım hepsi baharda dalında dona tutulmuş goncalar gibi kurudular birer birer oldukları yerde. Ne düştüler yerlere , ne canlanabildiler açan her  güneşte.

Sizler ki her hırçınlığımda susmayı becerip beni sevmekten vazgeçmeyenler, başımın tacı olanlar. Kaç kere arkamı dönüp gittim sizlerden ama yine sığınmaya size geldim ve sizler öyle değerlisiniz ki, korkuyorum artık, kaybetmekten ve sizler o kadar azsınız ki, belki bir, belki iki, bekli de hiç. Benim hayalimde yarattığımsınız.

İşte şimdi, şu yaşımda öğrendim her gelen ve her giden mutlak bir iz bıraktı hayatımda. 

Ya ben kaç kişide kaldım???

Böğründe esen rüzgar benim.... 
Kapatma belini...... 
Sense bağrıma saplanmış hançersin..... 
Kimildama, 
kanıyor yüreğim ......