DOĞRU

ne çok doğru var...
ben hangisindeyim
hangi kapıyı çalmalı
hangi pencereden bakmalı
doğan güneş herkese aynı mı dokunur
ne çok doğru var herkesin dilinde
bendeki doğrular ne çok
acı kekre bir tat var damağımda 
dilimin ucuna gelen söylenmemiş sözler
ertelenmiş umutlar
düşlediğim güneşli günler
ve kulağımda hep aynı nakarat "dünyayı güzellik kurtaracak
bir insanı sevmekle başlayacak her şey ..."

şarabın kırmızısına dalmış gözlerinde doğruları var
dil biraz dolaşık
eli yakmaya yakın bir sigara ve onlarca yüzlerce doğru
hakkaniyete dair söylemler...
secdeye kapanmış alnında doğruları var
iyiliğe,
paylaşmaya, almadan vermeye dair söylemler...
hak yiyenlerin de doğruları var
hak kaybedenlerin de...
....
doğru nedir???

söyle yüreğim söyle
en doğru senin gözlerinde doğan
senin atımlarında batan...
aklımı bıraktım
sadece seni duymak istiyorum
söyle kalbim doğru ne...

TEYZE

-teyze
-teyze
-teyze
"teyze cevap verse ya.. duymaz bunların kulaklarıda." omzuma dokundu yumuşacık gençlik kokan elleri.burnumun direği sızladı, gözlerime yaş yürüdü.
-teyze, son istasyon.
Teyze bendim. çenem düşmüş göğsüme, ağzım yarı aralık, boğazım kurumuş, uyuyakalmışım. Teyze bendim...
Ne vakit oldum teyze? Bunu ben mi istedim? Ben yirmili yaşlardayım. Kim koydu bu adı bana? teyze... ben çocuklar mı büyüttüm? onlar büyürken ben geçen yılları mı saydım? cocuklarımın aşklarını mı dinledim? oğlumu kızlardan, kızımı oğlanlarda mı kıskandım? torun mu bekledim hem korku hem heyacanla?.. ne vakit kendime dair umutlarımı çocuklarıma aktardım?
Teyze olmadım ben.
Teyze onlar, ben değil. Ben daha yirmilerde.
Omzumdaki ele dokunup teşekkür ederken metronun camında göründü teyze. baktık birbirimize uzun uzun. Bakış benim, yüz benim, gözlerden akan hüzünlü yaş benim... ya o omuzlar... çökmüşler iki yana... ya şu göbekle birleşen göğüslere, üstünde tutuşan ellere ne demeli... hafifçe aralanmış bacaklar, bu teyze ben miyim?