GÜNEYDOĞUDA ÇOCUK

Haranda çocuklar gördüm

Akçakale de

Urfa da

Toprak gözlü çocuklar.

Yalın ayak

Gülüşler.

Umutlar gördüm

Yağmayan yağmura

Kuruyan toprağa

Az düşen öğünlere inat.

Ben yarım yamalak

Üstüm başım temiz

Karnım tok

Ayaklarımda ayakkabı

Bakışlarım donuk

Umutlarım yitik.

Oysa çocuklar gördüm

Pislik akan  yollarda oynayan Kızıltepe’de.

Çamurlu ayaklar gördüm

Top koşturan,

Kalesi iki taştan ibaret

Arabalardan arta kalan

Caddelerde.

Yarınlar gördüm

Bende karanlık

Onlarda bilinmezlik.

Midyat’ta çocuklar gördüm

El açan.

Mardin’de,

Urfa’da,

Halil rahmanda,

Ayn zılhada,

Göz bebeğine işleyen bakışlar gördüm.

Suskunluk gördüm,

Devleti bekleyen gördüm.

Toprak damlardan

Okula giden mavi önlüklü çocuklar gördüm.

Cıvıl cıvıl heyecanlı sesler gördüm.

Memeye sarılan bebeler gördüm,

Doktor kapısında,

Tıkış tıkış kadınlar arasında.

Sırtına bebesini bağlamış kadınlar gördüm,

Biri elinde,

Biri belinde,

Biri peşinde,

Kimi okulda,

Kimi boyacılık yapan .

Saklanan utangaç kızlar gördüm,

Şaşkın bakışlarında,

Sevdasını gözleriyle anlatan,

Susan dilleriyle.

Başka dillerde selamlar ,

Başka dinlerde ayinler gördüm ,

Başka dünyalarda gezdim,

Erdemler gördüm,

Kocaman sevgiler gördüm.

Haran’da,

Akçakale’de,

Urfa’da,

Midyat’ta,

Diyarbakır’da,

Çocuklar gördüm,

El açan.

Umutlar gördüm,

Çamurlu ayaklar,

Nasır tutmuş minicik eller gördüm.

Hasan Keyifte yalan dünyayı gördüm

Yıkılmış saraylar

Ovaya tepeden bakan geçmiş yaşamları

Yatağında cılızlaşmış Dicle’yi gördüm

Gökyüzünün altında

Yeryüzünün üstünde

Yaşam nehrinin akışında 

Bir damla bile olamayan bir beni gördüm